Het verhaal van de Villa

Drie generaties ondernemers in de Villa 

In 1943 woonden mijn opa en oma in Amsterdam. Daar hadden zij twee melk- en kruidenierswinkels. Opa voorzag de tekorten die zouden leiden tot de Hongerwinter in de steden en hij kwam op het idee om de winkels te verkopen en naar de Veluwe te vertrekken om daar een vakantieverblijf te beginnen.

Op een goede dag stond hij ‘s ochtends vroeg op om de winkel op orde te brengen en stapte in de trein op zoek naar een te koop staande villa in Putten. Hij werd moe van het eentonige geluid van de boemeltrein en viel halverwege in slaap. Twee haltes te laat werd hij wakker, in Nunspeet, en zag precies vanaf het station een prachtige villa staan met een bord in de tuin: ‘Te koop’.

Het huis, Villa Dennendal, werd aangekocht en de familie trok erin met de bedoeling om er een pension van te maken. Maar zo gemakkelijk ging dat niet. De villa werd bezet door de Duitse Wehrmacht die het pand gebruikte voor het beheer van de omliggende ‘boswachterij’. Tijdens de beschieting van het station door geallieerde vliegtuigen werd bovendien ook onbedoeld de daarachter gelegen villa geraakt.

Na de oorlog kreeg het idee tot exploitatie van een pension eindelijk gestalte. Mijn grootouders begonnen met de renovatie en maakten van de kapotte villa een prachtig verblijf met een aantal houten huisjes in het bos.

Op deze manier konden zij ongeveer tachtig personen herbergen. De kamers en huisjes waren toen eenvoudig ingericht met houten stapelbedden en werden met succes verhuurd. De eerste medewerkers kwamen in dienst, waaronder tante Grietje, steun en toeverlaat voor mijn oma.

Een verbouwing in 1953 zorgde voor een verdubbeling van de capaciteit. De kamers werden groter en de gasten konden zelfs genieten van de luxe van drie muntdouches. Deze gasten kwamen, voornamelijk uit de Randstad, per trein naar Nunspeet of per boot naar Harderwijk en fietsten zo naar Villa Dennendal om een heerlijke week op de Veluwe te vertoeven. Nog steeds heb ik de eerste brochure waarin staat dat men eigen bord en bestek moest meenemen. En corvee was de normaalste (en gezelligste) zaak van de wereld!

In de jaren ’70 namen mijn ouders het pension over. Zij veranderden het pension in een vakantieoord en richtten zich in eerste instantie op senioren. Bussen vol ouderen van dagen deden elke vrijdag het hotel aan en vertoefden er voor een week. Tante Griet, inmiddels mijn tweede ‘oma’, was bevorderd en kookte nu elke dag voor honderdveertig gasten, ook op zondag. Ik kan me de menucyclus nog herinneren met op dinsdag karbonade, bloemkool, aardappel en komkommer in het zuur, net als de zelfgemaakte cakes (die zo heerlijk roken).

Onder de bezielende leiding van mijn ouders werd het hotel regelmatig verbouwd. Als eerste kwam de grote rechtervleugel erbij en werden de stapelbedden vervangen door gewone bedden. En heel fijn voor de gasten: douche en toilet in de kamers! Ook werd er steeds meer grond rondom het hotel aangekocht.

De oorspronkelijke ¾ hectare groeide al snel uit tot 1½ hectare (met een aantal mooie vennen) en later kon Landgoed Zonneheuvel ook nog worden toegevoegd waarmee de huidige grondoppervlakte is gekomen tot 5 hectare. Dat verklaart direct ook de verandering van naam van het hotel in de tijd van mijn ouders: Landgoedhotel Vennendal.

Het hotel voert sinds 1995 4 sterren. Om dit te bereiken heeft mijn vader eigenhandig (met hulp van de plaatselijke aannemer natuurlijk) een aantal grote ruimtes bijgebouwd: De Herfstzaal, de Wintertuin (met glazen koepel) en later de Lentezaal. De Herfstzaal is voorzien van schuifwanden zodat deze ruimte eenvoudig verdeeld kan worden in grotere of kleinere separate conferentieruimten. Ook de bestaande Zomerzaal werd flink uitgebreid met een serre en een gezellige Huisbar. Naast al deze zalen werd er ook een overdekt zwembad met sauna aangelegd en is de keuken grondig gerenoveerd. De bouw van de huidige entree met sfeervolle lounge dateert van 2005.

Sinds 2013 zwaait inmiddels de 3e generatie van de familie de scepter. De naam van het hotel is nu Landgoedhotel Villa Vennendal, verwijzend naar de oorspronkelijke Villa van mijn grootouders. Het concept van het hotel is daarom dan ook ‘Nostalgie met een knipoog op de Veluwe’. Er heeft een grote restyling plaatsgevonden. De nostalgische sfeer van de villa is behouden, en toch in een hedendaags jasje gezet. De Veluwe is binnengehaald met hertenkoppen en echte bomen van het landgoed.

Met trots zet ik het werk van mijn grootouders en ouders voort. Bij Villa Vennendal proef en beleef je een vleugje vroeger op de Veluwe. De haarden branden, de medewerkers staan klaar!

Warme groet, Frederique van der Vleuten- Jung